ജാലകം

പകുതി തുറന്നിട്ട ജാലകത്തിനപ്പുറം
പാതി തെളിയുന്ന ശൂന്യാകാശം.
ദുഖമെന്നോ സുഖമെന്നോ
വ്യത്യാസമില്ലാതെ അണഞ്ഞുപോയ 
തെരുവുവിളക്കുകൾ
മങ്ങുന്ന കണ്ണിൻ മുന്നിൽ
ഒന്നും തെളിയിക്കാത്ത ലോകം.
വാക്കും അർത്ഥവുമില്ലാത്ത
ഇരുണ്ട നിശബ്ദതയിലെ
കണ്ണുനീരിന്റെ കരിങ്കടലിൽ നിന്ന്
മുങ്ങിയെടുത്ത ശംഖ് പോലെ
നിലാവ് കൊത്തിപ്പറിച്ചൊരെൻ മനം
നെറ്റിയിൽ പൊള്ളുന്ന നെഞ്ച് ചേർത്ത്
ആത്മാവിലെത്തീക്കട്ട മാത്രമെരിച്ച്‌
പാതി മയക്കത്തിലെന്റെ നിശ്വാസത്തിൽ
ഉരുക്കു മൂർച്ചയേറിയ സ്നേഹത്താൽ
തിരസ്ക്കരിക്കപ്പെട്ട യൗവ്വനത്തിന്റെ
ഏതോ പിയാനോ വിതുമ്പുന്നു.