പറയാതെ അന്യോന്യം
തിരിച്ചറിഞ്ഞവർ,
ഇലയും കാറ്റും പോലെ
പരസ്പരം കലഹിച്ചവർ.
നിന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ
വേരുകൾ ഇപ്പോഴുമെന്റെ
ഹൃദയ ധമനികളിലെയ്ക്ക്
ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്നുണ്ട്.
എന്നാലിനി നിനക്കൊന്നു
കാലിടറിയാൽ വീഴാതെ താങ്ങാൻ
കൈയൊന്നു നീട്ടാൻ പോലുമാകാത്ത
വിധം ശ്മശാനത്തിന്റെ മണിയറ-
യ്ക്കുള്ളിലായിരിക്കുന്നു ഞാൻ.
അവസാന മണ്ണും എനിക്ക് മേലെ
വീണു കഴിയുമ്പോൾ
നീ പറയാതെ പോയതെന്തോ
നോവിന്റെ സൗരഭ്യമുള്ള
പൂക്കളായി ഇനിയെന്നെ മൂടുക.

my mind is an ocean of letters like a restless sea. its aspires sometimes as a secret another charming poem , to write together, to share some hot breaths, to face the daydreams of the sleepless nights. it waits on the shore of an unknown river under a flowery tree which really not exist. then before the opened mind, storms would remain shy without enough speed sky would hide herself as a willing pouring rain inside the in depths of eyes.