അനുരാഗം

ഹൃദയത്തിന്റെ പൂങ്കാവിൽ
നീയൊരു കുയിലിനെ പോലെ
കൂട് കൂട്ടി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .
നീണ്ട നിദ്രയിൽ മയങ്ങി -
കിടന്നിരുന്ന ഞാൻ
നിന്റെ പുല്ലാങ്കുഴലിൽ
സംഗീതമായുണരുന്നു.
യമുനയുടെ തീരങ്ങളിലെന്റെ
വിരഹമൊരു നീലക്കടമ്പായി
പൂത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ ,
അടച്ചിട്ട വാതിലിനിടയിലൂടെ
ഓർമ്മയൊരു കാറ്റിൻ ശകലമായ്
എന്നടുത്തെക്ക് പറന്നെത്തുന്നു .
പാട്ടുകൾ കൊണ്ട് ഞാൻ
തീർക്കുന്നൊരാകാശം കടലുകളിൽ
ബന്ധനസ്ഥരായിരിക്കുന്ന
നൃത്തങ്ങളെ മോചിപ്പിക്കുന്നു .
നിന്റെ രാഗ ഭാരവും
കാർമേഘപടലവും
നൽകുക കൈവെള്ളയിലൊരു
മഞ്ഞുത്തുള്ളി സ്വപ്നമായെങ്കിലും,
കൃഷ്ണാ ഞാനിന്നറിയുന്നു
ഭക്തിയല്ല പ്രണയമായിരുന്നു
എനിക്ക് നിന്നോടെന്നും .