ഉഷ്ണക്കാടുകൾ.

ജീവിതം നാളയെ പുണരാൻ മുന്നോട്ടോഴുകുംപോൾ
പിറകിൽ തേങ്ങിയൊതുങ്ങുന്ന ഇന്നലെകളുടെ സാരംഗിയായോർമ്മകൾ
മിഴി മൂടിയാലും മൗനത്തിൻറെ കടൽ താണ്ടാനഗ്നി തീർത്ത ദുർഗ്ഗമ വഴികൾ.
സായാഹ്നത്തിൻറെ മലയിറങ്ങുന്ന കാറ്റിൽ അദ്വൈതത്തിൻറെ സുഗന്ധം.
ലൗകീക സാധനയുടെ പടവുകൾ താണ്ടി നിസ്സംഗതയുടെ പാദങ്ങളിലേക്ക്‌
നടന്ന് നീങ്ങുന്ന മോഹങ്ങളുടെ മൌട്യമേഘങ്ങൾ നനച്ച മഴയിലും
വിയർത്തു നനഞ്ഞോരെൻ കണ്‍കളിൽ നിറഞ്ഞു കവിയുന്നു
തലയ്ക്കു മീതെ മേൽക്കൂരയില്ലാത്ത ആകാശം കണക്കെ
സംസാര സാഗരം നിറച്ച അസ്വസ്ഥതയുടെ ഉഷ്ണക്കാടുകൾ.