Saturday 14 September 2013

അഭയാർഥി

മണ്ണ് കൈവിട്ട വേരായി
മനമൊരു പാഴ് മരം
പോലുഴറി വീഴവെ
ജന്മ കല്പ്പന കടലെടു-
ത്തൊരെൻ തീരമൊരു ശംഖി
നുള്ളിലഭയാർത്തിയായ്
നൊമ്പരം മറച്ചൊരു
നാദമാവനെത്ര കൊതിച്ചു.
എത്ര ദൂരമെത്ര കാലം
കെടാതെ നിൽക്കുമെൻ
സാന്ദ്ര മൗനമൊരു കൂർത്ത
കല്ലേറിനാൽ ചില്ലുടഞ്ഞ
പ്രതി ബിംബമായ്
മനം നീറി മൂകമെത്ര തീവ്രം
തപിക്കുന്നു ഉറവകളിൽ
തുളുമ്പാതെയീ പ്രകൃതി.

    
    

No comments:

Post a Comment