മൗനം

 മൗനത്തിന്റെ വാത്മീകത്തിൽ മറഞ്ഞിരിയ്ക്കുമ്പോൾ  മുഗ്ദ്ധവും ക്ഷണികവുമായ മണൽത്തരികൾ പോലെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ സമാധിയിലാണ്. ദുഃഖങ്ങൾ ഇരുള് പോലെ മൃതിയുടെ മുലപ്പാല് കുടിച്ച് തിടം വച്ച് പന്തലിയ്ക്കും. ശ്വാസക്കാറ്റിൽ വേദനകൾ ഇണ ചേരും, രാത്രികളിൽ പ്രതാപികളായ കറുത്ത നക്ഷത്രങ്ങളായി ഓരോ മൗനവും എന്റെ ആകാശങ്ങളിൽ ദുർമുഖങ്ങളുടെ മുൾപ്പീലിയണിയും. അതിന്റെ മൂർച്ചയിൽ ഹൃദയത്തിൽ മഴവില്ലുകൾ മുറിഞ്ഞ് നീറും. ഒരു കൈക്കുമ്പിൾ ജലം വിരൽപ്പഴുതിലൂടുർന്ന് പോകുമ്പോലെ ജീവിതത്തിന്റെ നനവും, പ്രണയത്തിലെ വസന്തവും, നീതി തേടുന്ന നിലവിളികളും, ധർമ്മ സംഹിതകളും മൗനത്തിന്റെ ഹിമസദൃശ്യമീ ശവ കുഴിയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞു പോകുമെങ്കിൽ അക്ഷരങ്ങളുടെ മൗനം പേറിയ ആ ജഡ ഭാഷകൾ എനിക്ക് വേണ്ട, വാക്കുകൾ കെട്ടി കിടന്നെന്റെ നാവിനെ ചുട്ടു പൊള്ളിയ്ക്കുന്നു.