ജനലിനപ്പുറം പെയ്യുന്ന
മഴയിലേയ്ക്കും,
കാറ്റിലാടുന്ന നനഞ്ഞ
മരച്ചില്ലകളിലേയ്ക്കും
നോക്കിയിരിക്കുമ്പോൾ
ഞാൻ സ്വപ്നം കാണുന്നു
കണ്ണീരും വിയർപ്പും കടലും,
വിരലുകളിൽ വാക്കുകൾ
ചുംബിക്കുമ്പോൾ മാത്രം
എന്റെ ഹൃദയത്തിനു മേലെ
കവിതകൾ പറന്നിറങ്ങുന്നു.
അപ്പോഴെന്റെ താഴ്വാരങ്ങൾ
തളിർക്കുകയും ഞാൻ ചില്ലകൾ
വീശുകയും പൂവിടുകയും ചെയ്യും.
പുഷ്പങ്ങളുടെ ഋതുകാന്തിയിൽ
എന്റെ സൗരഭ്യത്തിലെ
മുറിവിന്റെ ഗന്ധം പോലെ
എന്റെ എഴുത്തുകളെ ഉൾത്തുടിപ്പോടെ
കടൽപ്പൂക്കൾ ഉമ്മ വയ്ക്കുന്നു,
വേദനയുടെ പവിഴപ്പുറ്റുകളിൽ
സുഗന്ധപരാഗങ്ങൾ നിറയുന്നു,
എനിക്ക് ചുറ്റും കവിതകളുടെ
ഉദ്ധ്യാനങ്ങൾ മാത്രം.