വേനൽ

ഇളക്കങ്ങളും ചിന്തകളും ശ്വാസോശ്ചാസവും നിലച്ച്
നിലച്ച് കാലം ഒരു കമ്പിളിക്കെട്ടിൽ കുടുങ്ങിയതുപ്പോലെ
നിശ്ചലമായിരിക്കുമ്പോൾ മേലെ ദയാരഹിതനായി
ചുട്ടു പഴുത്ത് കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന സൂര്യൻ.
ചീവീടുകളുടെ രോക്ഷം നിറഞ്ഞ ശബ്ദ കോലാഹലങ്ങളിൽ
പരസ്പ്പരം പിണയുന്ന കരിയിലകളുടെ ശീല്ക്കാരം
പോലെ വരണ്ട വേനലിന്റെ ശബ്ദം.
ഓരോ നിമിഷവും നെറ്റിയിൽ വിയർപ്പിന്റെ
പുതിയ ഉറവകൾ പൊട്ടുന്നു.
വരണ്ടും പാതി വെന്തും കിടക്കുന്ന വയലുകളിൽ
ഒന്നു നോക്കിയാൽ വീണു പോകുമെന്ന പോലെ
പൂവുകൾ കരിഞ്ഞ വസന്തം.
അകിടിൽ ചുരത്താത്ത മഴത്തുള്ളികൾ പേറുന്ന
ചാര നിറമുള്ള പശുക്കൂട്ടംപ്പോലെ മേഘങ്ങൾ
പൊള്ളുന്ന മണ്ണിനെ തഴഞ്ഞകന്നങ്ങു പോകുന്നു.