ജീവിച്ചു തീർന്നിട്ടില്ലെന്ന തീവ്രമായ
ഒരു തോന്നലിന്റെ മുനമ്പിൽ
തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയാണെന്റെ ജീവൻ.
ഓർമ്മകളിൽ പരതുമ്പോൾ മറവി
ആക്രമിച്ചു കീഴടക്കിയ ശൂന്യത മാത്രം.
മരണവുമായുള്ള ദീർഘസംഭാഷണത്തിനൊടുവിൽ
സമരസപ്പെട്ടവളെ പോലെ ഞാൻ .
അടക്കി പിടിച്ച യൗവ്വനത്തിന്റെ
രഹസ്യങ്ങൾ പോലെ പാതി തുറന്ന കണ്ണുകളിൽ
മറന്നു പോയ ആധികൾ,കരച്ചിൽ കടന്നും,
തുളഞ്ഞു പോയ ചില വേദനകൾ.
മടുപ്പ് തിന്നുന്ന ഉറക്കങ്ങളിലെല്ലാം
മരിച്ചു പോവുന്ന കനൽ സ്വപ്നങ്ങൾ.
കാലം മാറുമ്പോൾ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ചിലത്
അത്യധികം വേദനാജനകമായി തീരുന്നു.